ಹೌದು ಆಚಾರ-ವಿಚಾರ, ಸಿದ್ದಾಂತಗಳು ಹೇಳಲಿಕ್ಕೆ ಕೇಳಲಿಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಚೆಂದ.. ಆದರೆ ಬದುಕಲು ಅಲ್ಲ. ಉಪದೇಶ ಪರರಿಗೆ ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಅದೆಲ್ಲ ಅನ್ವಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ತದ್ವಿರುದ್ದದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳು ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಪರಿಣಾಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ನೈತಿಕ ಅಧ:ಪತನವಾಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಯಾಕೆ ಹೀಗಾಗುತ್ತಿದೆ? ನೈತಿಕತೆ, ಸಿದ್ದಾಂತಗಳು ಯಾಕೆ ಬಾಳಿಕೆ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ? ಇದರಿಂದ ಆಗುತ್ತಿರುವುದೇನು? ಸಮಾಜದ ವಿವಿಧ ಸ್ಥರಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮುಖಗಳಿಂದ ಆಗುತ್ತಿರುವ ಪರಿಣಾಮಗಳೇನು ಎಂಬ ಕುರಿತು ಒಂದು ಅವಲೋಕನ ಅಗತ್ಯವಾಗಿ ಆಗಬೇಕಾಗಿದೆ.
ಸಮಾಜದ ವಿವಿಧ ಸ್ಥರಗಳಲ್ಲಿ ಗಣ್ಯರೆಂದು ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡವರನ್ನ, ವಿವಿಧ ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಪಡೆದವರನ್ನ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅನುಸರಿಸುವುದು ಹೆಚ್ಚು ಮತ್ತು ಅವರ ಬದುಕನ್ನು ಆದರ್ಶವೆಂದು ಭಾವಿಸುವುದು ಸಹಜವೇ ಆಗಿದೆ. ಆದರೆ ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಯಾಕೆ ಹೀಗಾಗುತ್ತಿದೆ? ಒಬ್ಬ ಸಿನಿಮಾ ನಟ ತೆರೆಯ ಮೇಲೆ ಆಡುವ ಡೈಲಾಗ್ ಗಳು, ಹೇಳುವ ನೀತಿಗಳು ಅವನ ನಿಜ ಜೀವನದಲ್ಲ್ಲಿಯೂ ಇರುತ್ತವೆ ಎಂದು ಬಹುತೇಕರು ಭಾವಿಸಿರುತ್ತಾರೆ, ಹಾಗೆಯೇ ಒಬ್ಬ ರಾಜಕಾರಣಿ, ಒಬ್ಬ ಅದಿಕಾರಿ, ಒಬ್ಬ ಪತ್ರಕರ್ತ, ಒಬ್ಬ ಶಿಕ್ಷಕ, ಒಬ್ಬ ಸಾಹಿತಿ ಹೀಗೆ ಇನ್ನು ಅನೇಕ ಮಂದಿ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅದನ್ನು ಮೀರಿ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ವೇದಾಂತವನ್ನ, ಸಿದ್ದಾಂತವನ್ನು, ನೈತಿಕತೆಯ ಪಾಠವನ್ನ ಅವರವರದ್ದೇ ಧಾಟಿಯಲ್ಲಿ ಅನುಕೂಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಆಡಿರುತ್ತಾರೆ. ಅಮಾಯಕ ಜನ ಸಮೂಹ ಅದನ್ನು ನಿಜವೆಂದು ಭ್ರಮಿಸುತ್ತದೆ, ಬದಲಾವಣೆಯ ಕನಸನ್ನು ಕಾಣುತ್ತದೆ ಆದರೆ ಅವೆಲ್ಲ ಮರೀಚಿಕೆಗಳು ಎಂಬುದು ಅರ್ಥವಾಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ಮಂದಿ ತಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಹಾದಿಯ ಅಂತ್ಯಕ್ಕೆ ಬಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ನೆಚ್ಚಿಕೊಂಡವರ ಆದರ್ಶಗಳನ್ನು ಪಾಲಿಸುವ ಹುಕಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಭ್ರಮನಿರಸನಗೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಆದರ್ಶ ಎನಿಸಬಹುದಾದಂತಹ ಅನೇಕ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಗಳು ಆಗಿ ಹೋಗಿವೆ,ಗಾಂಧಿ,ಅಂಬೇಡ್ಕರ್,ಬಸವ,ಬುದ್ದ ಹೀಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಖಚಿತತೆ ಇತ್ತು. ಅಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೊಂಡ ವಿಚಾರಕ್ಕೊಂದು ಬದ್ದತೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದಾದರೂ ಇತ್ತೀಚೆಗಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆ ಬದ್ದತೆಗಳು ಕಳೆದು ಹೋಗಿ ಕೇವಲ ಸ್ವಾರ್ಥ ಮಾತ್ರ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿರುವುದು ವಿಷಾಧನೀಯಕರ ಸಂಗತಿಗಳಲ್ಲೊಂದು.
ಇವೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸ ಬೇಕಾಯಿತೆಂದರೆ ಕಳೆದ ವಾರ ನಡೆದ ರಾಜ್ಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ನಡೆದ 2 ಪ್ರಮುಖ ಸಂಗತಿಗಳು ಇಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಾರ್ಹ ಈ ಪೈಕಿ ಮೊದಲನೆಯದ್ದು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸ್ಥಾನಮಾನ ಬೇಕು ಎಂದು ಉಪವಾಸ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹ ಹೂಡಿದ್ದ ಮೈಸೂರು ವಿವಿ ಮಾಜಿಉಪ ಕುಲಪತಿ ದೇ. ಜವರೇಗೌಡ, ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರ 5ನೇ ತರಗತಿಯಿಂದ ಆಂಗ್ಲ ಮಾಧ್ಯಮ ಶಾಲೆಗಳನ್ನು ಆರಂಭಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುವ ನಿಲುವು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಿರುವುದು. ಇನ್ನೊಂದು ಮುಖ್ಯ ಮಂತ್ರಿ ಯಡಿಯೂರಪ್ಪ ತಮ್ಮ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದವರ ವಿರುದ್ದ ಹೊರಡಿಸಿದ ಆರೋಪಗಳ ಪ್ರಕರಣವನ್ನ ಸಿಬಿಐ ಗೆ ವಹಿಸಲು ಆಗ್ರಹಿಸಿ ನಡೆಸಿದ ಉಪವಾಸದ ವೇಳೆ ಸಾಹಿತಿ ಅನಂತಮೂರ್ತಿ, ಎಚ್ ಡಿ ಕುಮಾರಸ್ವಾಮಿಯನ್ನ ಭೇಟಿಯಾಗಿದ್ದು.
ಮೈಸೂರು ಮಹರಾಜ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರಾಗಿದ್ದ ಹಾಗೂ ಖ್ಯಾತ ಚಿಂತಕ ಮತ್ತು ಸಾಹಿತಿಯೂ ಆಗಿರುವ ಪ್ರೊ|| ಕೆ ಎಸ್ ಭಗವಾನ್ , ದೇ ಜವರೇಗೌಡರ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತ ನಿಲುವುಗಳ ಕುರಿತು ರಾಜ್ಯದ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದಿದ್ದರು ಅದರಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿರುವಂತೆ, ದೇಜಗೌ ರ ಕನ್ನಡ ಪರ ಹೋರಾಟ, ಚಿಂತನೆ ಮತ್ತು ಅಭಿಮಾನವನ್ನೇನೋ ಒಪ್ಪೋಣ ಆದರೆ ಅದೇ ಮನುಷ್ಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿರುವ ಕುವೆಂಪು ಶಿಕ್ಷಣ ಟ್ರಸ್ಟ್ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ ಕೆ ಜಿ/ಯುಕೆಜಿ ಯಿಂದಲೇ ಆಂಗ್ಲಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಭೋಧಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.. ಆದರೆ ಅವರ ಮೂಗಿನಡಿಯಲ್ಲೆ ಆಂಗ್ಲ ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಹೀಗಿರುವಾಗ ಅವರ ಹೋರಾಟಗಳಿಗೆ ಅರ್ಥ ಬರುವುದೇ? ಇನ್ನು ಯು ಆರ್ ಅನಂತಮೂರ್ತಿ 70ರ ದಶಕದ ಬದಲಾವಣೆಯ ಹೊಸ ಗಾಳಿ ಬೀಸಿದ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನ ನೀಡಿದವರು, ಸಾಹಿತ್ಯದ ಮೂಲಕ ಸಂಚಲನ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಇವರು ಕಳೆದೆರೆಡು ದಶಕಗಳಿಂದ ಅತ್ತ ಬಲಪಂಥೀಯವೂ ಅಲ್ಲದ ಇತ್ತ ಎಡಪಂಥೀಯನೂ ಆಗದೆ ಎಡಬಿಡಂಗಿ ಧೋರಣೆಯನ್ನೇ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಾ ಅವಕಾಶವಾದಿ ತನವನ್ನ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಒಬ್ಬ ಮಾಜಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ 1500ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಆಸ್ತಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ತಾನು ಲೀಗಲ್ ಆಗಿ ಸಂಪಾದಿಸಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಒಂದು ಬಾಲಿಶವಾದ ಪ್ರಯತ್ನ.. ಇಂತಹವರ ಬೆಂಬಲಕ್ಕೆ ಅನಂತಮೂರ್ತಿ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಮೈಸೂರು ವಿವಿ ಯ ಉಪಕುಲಪತಿಯಾಗಿದ್ದ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮನೋರ್ವ ಜಾತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ತನಗೆ ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲ ವೆಂದು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಬಿಂಬಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು, ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಜಾತಿಯನ್ನು ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರಿಸುವಾಗ 'ಭಾರತೀಯ' ಎಂದೇ ನಮೂದಿಸಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಕುಲಪತಿ ಹುದ್ದೆಗೆ ಏರಿದಾಗ ಆತ ಮಾಡಿದ್ದೇ ಬೇರೆ ಮೀಸಲು ಕೋಟ ಇರಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ಕೋಟಾದಲ್ಲೂ ತನ್ನದೇ ಜಾತಿಯ ಜನರನ್ನ ಶೇ.70 ರಷ್ಟು ತುಂಬಿದರು. ಅಂದರೆ ಜಾತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಇರುವವರಿಗಿಂತ ಜಾತ್ಯಾತೀತ ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸುವುದರಲ್ಲೇ ಹೆಚ್ಚಿನ ಹುಳುಕು ತುಂಬಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆಯಲ್ಲವೇ?
ಇವತ್ತು ಪ್ರತೀ ಊರುಗಳಲ್ಲೂ ಇಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಗಳನ್ನ ಕಾಣಬಹುದು. ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಹೆಚ್ಚು ಭ್ರಷ್ಟನಾದ ನಂತರ ಸಮಾಜ ಸೇವೆಯತ್ತ ಹೊರಳುತ್ತಾನೆ. ಯಾವತ್ತಿಗೂ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರನ್ನ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡದವನು ಅವರ ಆತ್ಮೀಯ ಬಂಧುವಿನಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳಲಾರಂಭಿಸುತ್ತಾನೆ.ಇಂತಹ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಆದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಆದರೆ ಆತನ ಆಕಾಂಕ್ಷೆ ಸಾಧನೆಯಾಗುವವರೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಇದ್ದರೆ ಅದು ದುರಂತ.ಸಾಮಾಜಿಕ ಸುಧಾರಣೆ ಬಗ್ಗೆ ಭಾಷಣ ಮಾಡುವವನು ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ದ ದೋರಣೆ ಹೊಂದಿರುತ್ತಾನೆ, ಸ್ತ್ರೀ ಪೀಡಕ, ಮಹಿಳಾ ಶೋಷಕ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಸುಧಾರಣಾವಾದಿಯ ಮುಖವಾಡ ಧರಿಸಿರುತ್ತಾನೆ. ಒಬ್ಬ ಬೇಟೆಗಾರ, ಒಬ್ಬ ಕಲ್ಲುಗಣಿ ಮಾಲಿಕ, ಪರಿಸರ ಹಾಳುಮಾಡುವ ಉದ್ಯಮ ನಡೆಸುವವ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ 'ಪರಿಸರವಾದಿ' ಎಂಬ ಮುಖವಾಡ ಹೊತ್ತು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಕನ್ನಡ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಅರಿವೆ ಇರದ ಕೋಡಂಗಿ ಕನ್ನಡ ಹೋರಾಟಗಾರನಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಒಬ್ಬ ಸಮಾಜ ಘಾತುಕ , ರೋಲ್ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬದುಕುವವನು ಸಮಾಜ ಸೇವೆಯ ಸಂಘಟನೆಯ ಮಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾನೆ.ಕಳ್ಳದಂಧೆ ನಡೆಸುವವನು, ವಂಚಿಸುವವನು, ಹೆಂಡಕುಡುಕತನ, ಅಂದರ್ ಬಾಹರ್ ಆಡುವವನು, ಕಾಮುಕ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯುಳ್ಳವನು, ಪಾರ್ಟು ಟೈಂ ರಾಜಕಾರಣ ಮಾಡುವವನು ರಾಜಕಾರಣಿಯಾಗಿ, ಮಠದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯಾಗಿ, ಪತ್ರಕರ್ತನಾಗಿ, ಶಿಕ್ಷಕನಾಗಿ, ನೌಕರನಾಗಿ, ಅಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ ಸ್ಥಾಪಿತನಾಗುತ್ತಾನೆ. ಅಂದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಅಂತಹವರೇ ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಪಾಲು ಮಂದಿ ತಮ್ಮ ವೈಯುಕ್ತಿಕ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗೋಸ್ಕರ ಸಮಾಜದ ಮುಖವಾಣಿಗಳನ್ನು 'ಮುಖವಾಡ'ಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ ಅದೇ ದುರಂತ.
ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಕಾಲಘಟ್ಟಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಆರೋಗ್ಯಕರವಾಗಿ ಆಗಬೇಕೆ ವಿನಹ ಅದು ಸ್ವಾರ್ಥದ ಮೂಸೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದರೆ ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ಆಂತರಿಕ ಒತ್ತಡಕ್ಕಿಂತ ಬಾಹ್ಯ ಒತ್ತಡಗಳು, ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳು ಮೇರೆ ಮೀರಿದಾಗ ನೈತಿಕತೆಯು ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತದೆ.ಸಿದ್ದಾಂತಗಳ ಪ್ರತಿಪಾದನೆಗೆ ಗಟ್ಟತನ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಗಳು ಇಂದಿನ ದಿನಮಾನದಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ, ವೇಗದ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ತಾನು ಹೇಗೆ ಬದುಕಿದೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ತಾನು ಬದುಕಿರುವಷ್ಟು ದಿನ ಹೇಗೆಲ್ಲ ಅಧಿಕಾರ ಹಿಡಿಯಬೇಕು, ದುಡ್ಡು ಮಾಡಬೇಕು ಅದರಲ್ಲಿ ತಾನು ಮತ್ತು ತನ್ನ ಕುಟುಂಬ ಹೇಗೆ ಬದುಕಬೇಕು ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವವರ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ ಹೆಚ್ಚು. ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಲೋಪದೋಷಗಳನ್ನು ವೈಯುಕ್ತಿಕ ಲಾಲಸೆಗೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಂದಿ ಅದರಲ್ಲೂ ತಮ್ಮ ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಯಾರನ್ನ ನಂಬಬೇಕು ಯಾರನ್ನು ಬಿಡಬೇಕು ಎಂಬುದೇ ಗೋಂದಲಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ.ಹೀಗಾದಾಗ ಸಿದ್ದಾಂತಗಳು ಅರ್ಥ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಅವು ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಮೂಡಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತವೆ. ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ನಂಬಿದ ಸಿದ್ದಾಂತದಿಂದಲೇ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಜಯಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಎಂಬುದೂ ಕೂಡಾ ಹಾಸ್ಯಸ್ಪದವೇ ಅದಕ್ಕೆ ಜಾಗತಿಕ ವರ್ತಮಾನದ ಆಶಯಗಳು ನಮಗರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ನಮ್ಮ ಬದುಕುಗಳ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಜಾಗೃತ ಸ್ಥಿತಿ ಮಾತ್ರ ಇಂತಹ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಪರಿಣಾಮವನ್ನ ಕೊಂಚ ಮಟ್ಟಿಗಾದರೂ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಬಲ್ಲದಾಗಿವೆ. ಜನಪ್ರಿಯತೆಯ ಕಕ್ಕುಲಾತಿಗೆ ಸಿಲುಕಿದ ಮುಖವಾಡಗಳು ನಂಬಿದ ಅಮಾಯಕರನ್ನ ವಂಚಿಸಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ನಮ್ಮ ನಡುವೆಯೇ ಇಂತಹ ಹಲವು ಮುಖಗಳು ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ ಅಂತಹವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ವಹಿಸಬೇಕಷ್ಟೇ.
